Yıllar yılı beklediğim aşk’kı sende buldum, ama en çok cenneti. Yalnız gecelerde yokluğunu hiçbir hayalinle telafi edemedim. .. Kahroldum .
Alsana beni,
Sarılsana hadi,
Sensiz yaşayamam ne yazık ki...
...........
Ne şehrin’ sokaklarında nede şiirlerde yoktun sen. Bulamadım. Senin kadar hiç kimseyi sevemedim ben. Çok zor oldu. Gözlerinde buluşmak, kendimi sende bulmak hiç kolay olmadı...
Bilir misin?
Sensiz gecelerde ne halde olduğumu...
Ben hep susuyordum.
Ağlıyordum...
Seni sensiz yaşamaktan korkardım en çok.
Artık korkmuyorum...
Seni sensiz yaşayamıyorum.
Sensiz yaşadım diyemiyorum
Sensiz yaşadığımı hissetmiyorum.
Galiba ben sensizlik te varolamıyorum... Ölüyorum.
......... .
Geçmiş günlerime bakıyorum yani sensiz günlerime,sensiz yaşadığım mutsuz günlerime. Şaşırıyorum. Hiç kimseye “seni seviyorum” diyemediğim için, kendimle gurur duyuyorum . Bu sözü bir tek senin için kalpten söylediğim için kendimle övünüyorum; çünkü ben “seni çok seviyorum”...
.........
Bugün her günkünden daha çok istiyorum yanımda olmanı. Seviyorum seni. Nedeni yok!... Hiç kolay olmuyor sensizlik! Anlatılmıyor. Bazen birbirlerine sarılan sevgilileri gördükçe anlıyorum sensizliğin ne denli büyük bir yıkım olduğunu. En çok sen oluyorum, hiç kimse sen olamıyor içimde. Bazen sokak lambasının altında buluyorum kendimi. Anlam veremiyorum... Ağlıyorum.
Bir rüyam var,
Bilmek ister misin?
Ama ne olursun.
Beni, bana bırakma...
Beni sensiz bırakma.
Ölürsem kollarında ne olursun gözlerimi kapatma.. .
Her damlasında mutluluk akarken yanaklarımdan ; gözyaşlarım senin için ağlarken “seni seviyorum”.
Beni sakın bana bırakma !.. istesem de seni içimden atamam ki...