nereye baksam siyah
içimde sancılarla sütlenen incir
büyürken sanki kökleri
tenimde yol bulur
rüzgarın bütün notalarını
yüklerim saçlarına
derken ıslığın
üçüncü konçerto olur
nereye baksam sakinsin
nereye baksam kavruk
müzik yetim ellerinde
sana bir şiir gerek
ve kanımdan geçerek
işte gerçek
serbest ölçü
düz imge
beynimde kurur
nereye baksam katilsin
nereye baksam masum
kısa olsun dalların
bak işte bulutlar orda durur
yine geleceğim
benim kapım, anahtarım
iki el sonra
yaralanır ve unutur.
nereye baksam yelkensin
nereye baksam karasal
kırma camlarımı
sade baksan da olur
gözlerin acıtır
ve ultraviyole kadar
yabancıyım sularına
ama bilirim her gemi
pusula bulundurur
nereye baksam eksiksin
nereye baksam bütün
ölüyorum yapma
aldatma, inciler yalan
sokulurum karaya
bu sonumdur
çıplak gider herkes/ Hayır
kefen cebim
habire gül doğurur