Hiç bitmeyecek diye başladığım şeylerin, daha başlamadan bitmiş olmasını gördüğümde ve sonrasında anladığım şeydi unutmak..!
Bir gün bir insandan vazgeçmek zorunda kalırsın, unutmak istersin ya hani..Hatırlamamak..! Yaşanmışlıkları aklına getirmemeye çalışırsın, unuttum dersin eşe dosta, gülerek geçiştirirsin,gururun çıkar ortaya çoğu zaman..Unuttum dersin..Dersinde sende bilirsin yalan olduğunu...Kolay değildir oysa ki sil baştan yapmak..Avutursun kendini çünkü buna ihtiyacın vardır..!
Unuttum demek bile asla unutmamaktır..Alışmaktır sadece yokluğuna.. Çoğu kez bunu anlamak istemezsin..Anlam veremezsin..Oysaki hemen unutman gerekir,öyle sanırsın canın çok yanmaktadır ya, belki geçeceğini sandığındandır..!
Anladığında alışmaya çalışırsın..Başka şeylere yönelirsin,düşünmek istemezsin..Yoktur, bitmiştir..! Aslında öyle de değildir..Zamana bırak derler derlerde, o zaman geçmek bilmez, geçsede senden çok şey ...ürmeye yeminlidir..Her geçen zamanda daha da eksilirsin.. Düşünürsün..Düşünürsün..Ama bakarsın ki hep aynı yerdesin, hep aynı acıdasın..!
Beynin silip atmaya çalışır çalışırda, kalbin ona engel olur her defasında..Ben ki hep savaş veriyorum bu iki organ arasında..Hangisi kazanacak, hangisi kaybedecek hiç bir fikrim yok..En azından şimdilik..
Yeni bir sayfa açmak zordu, karalanmış sayfaya yeni şeyler yazmakta sadece zaman kaybıydı..
İçinden bir türlü çıkamadığım sevdanın altına girmişti yüreğim bir kere...! Bu sıralar anlamaya çalışıyorum herşeyi..Alışkanlığımı,sevgimi sorguluyorum sürekli...!
Ben seni sevdim mi yoksa bu bir alışkanlıkmıydı..? Bunuda bilmiyorum..
Herşey sen'ken ben birşey bilmiyorum...
Herşey tekrar "ben" olunca cevabını veririm..veririm..